Materiałami, najczęściej wykorzystywanymi do budowy ścian nośnych w budownictwie jednorodzinnym, są:
1. Wyroby ceramiczne – czyli wypalane z gliny; dzielą się na pełne (cegła) i drążone (pustak, cegła modularna, dziurawka, kratówka). Przeznaczone do budowy ścian zewnętrznych i wewnętrznych. Do ich podstawowych zalet należą: wysoka trwałość, ognioodporność, znakomita zdolność akumulacji ciepła, mrozoodporność, paroprzepuszczalność (gwarantująca wnętrzom komfort cieplno-wilgotnościowy), dobra wytrzymałość na ściskanie, umożliwiająca przenoszenie dużych obciążeń, a także dobra przyczepność do zapraw budowlanych.
Cegły pełne, a także pustaki ceramiczne i cegły kratówki, ze względu na wartość współczynnika izolacyjności, znajdują zastosowanie do budowy ścian zewnętrznych warstwowych (zastosowanie technologii jednowarstwowej wymagałoby – w celu uzyskania wymaganej prawem izolacyjności muru – postawienia muru z cegły pełnej o gr. ponad 1 m, z pustaków ceramicznych – ok. 0,8 m).
Natomiast nowoczesne ceramiczne wyroby poryzowane, dzięki zamkniętemu w porach powietrzu i dodatkowym mikroporom, charakteryzują się bardzo dobrym współczynnikiem izolacyjności cieplnej, co umożliwia budowanie z nich ścian jednorodnych. Zastosowanie np. pustaka Porotherm 44 Si pozwala na uzyskanie muru jednowarstwowego o gr. 44 cm i współczynniku U=0,28 W/m?K (bez docieplenia). Mają one niewielki ciężar, niski współczynnik przewodzenia ciepła zdolność akumulowania ciepła, nie wymagają stosowania izolacji cieplnej, można je z obu stron wykańczać tynkiem. Dostępne są w postaci dużych bloków lub niewielkich wymiarów elementów.
2. Bloczki wapienno-piaskowe (silikatowe) – produkowane z materiałów naturalnych, są przyjazne dla środowiska – wykazują najniższą promieniotwórczość naturalną spośród wszystkich materiałów budowlanych); znajdują zastosowanie do budowy ścian zewnętrznych i wewnętrznych; dostępne jako gładkie lub do łączenia na pióro i wpust. Są jednym z najtańszych materiałów konstrukcyjnych, stosowanym do wznoszenia ścian warstwowych. Charakteryzują się znakomitą odpornością na ściskanie, korozję biologiczną i chemiczną, dużą wytrzymałością i trwałością, mrozo- i ognioodpornością, paroprzepuszczalnością. Posiadają zdolność do akumulacji ciepła i stabilizacji wilgoci – zapewniają korzystny mikroklimat w pomieszczeniach. Są bardzo dobrym izolatorem akustycznym i cieplnym – mur wzniesiony z bloczków i izolacji termicznej pozwala na uzyskanie ściany o współczynniku przenikania ciepła U niższego od 0,25 W/m2 i bardzo dobrych parametrach tłumienia dźwięków. Do ich walorów należy też możliwość wznoszenia ścian niezależnie od warunków klimatycznych. Duża dokładność wymiarów murowych elementów silikatowych pozwala na murowanie ścian z zastosowaniem zapraw do spoi cienkich i bezpośrednie malowanie powierzchni ścian, co wpływa na obniżenie kosztów budowy.
3. Beton komórkowy – (inne nazwy to np. gazobeton, siporex, ytong) produkowany najczęściej na bazie kruszywa piaskowego (w efekcie otrzymuje się białe produkty) lub na bazie kruszywa popiołowego (produkty mają barwę szarą); jako środek porotwórczy stosowane są proszek aluminium albo pasta aluminium. Bloczki produkowane na bazie piasku mają bardzo niski poziom naturalnej radiacji (na poziomie silikatów); przeznaczone do wznoszenia ścian zewnętrznych jedno- i wielowarstwowych. Autoklawizowany beton komórkowy jest materiałem odpornym na działanie mrozu, na zagrożenia mrozowe i nie ulega destrukcji pod wpływem działania cyklicznych zamrażań. Charakteryzuje się niewielką wagą, całkowitą odpornością na działanie bakterii, pleśni i grzybów, ognioodpornością oraz bardzo dobrymi parametrami termoizolacyjnymi. Dzięki porowatej strukturze, mikroporom i zawartym w nich powietrzu, ma niski współczynnik przewodzenia ciepła, co sprawia, że można wykonywać z niego jednorodne elementy nośne budynku przy zachowaniu bardzo dobrych parametrów izolacyjności cieplnej. Izolacyjność cieplna zależy od gęstości betonu (jego porowatości) – im wyższa porowatość, tym lepsza izolacyjność: np. dla bloczków SOLBET odmiany 400 współczynnik λ wynosi 0,10 W/mK. Jednowarstwowa ściany z bloczków SOLBET Ideal o grubości 42 cm ma współczynnik przenikania ciepła U=0,23 W/m2K.
Bloczki z betonu komórkowego cechują się dobrą izolacyjnością akustyczną, dużą bezwładnością cieplną; jest łatwy w obróbce (można go przycinać piłą), a wykonywanie z niego muru jest szybkie i proste. Elementy ścienne dostępne są z bokami gładkimi lub wyprofilowanymi na pióro-wpust. Jest niezbyt odporny na uszkodzenia mechaniczne. Ściany zewnętrzne z betonu komórkowego mogą być tynkowane, malowane lub wykańczane różnymi okładzinami elewacyjnymi.
4. Pustaki keramzytowe – materiał chętnie stosowany do budowy zwłaszcza domów jednorodzinnych; lekki, ciepły, naturalny, bardzo wytrzymały. Elementy systemu powstają z keramzytu wiązanego cementem i formowanego w bloczki i pustaki. Do walorów wyrobu zaliczyć należy mrozo- i ognioodporność, niewrażliwość na korozję biologiczną, bardzo dobrą izolacyjność cieplna, energooszczędność, dobre właściwości dźwiękochłonne, niski ciężar własny, dużą wytrzymałość, ekologiczność. Materiał ten nie dopuszcza do rozwoju na powierzchni grzybów, pleśni i mikroorganizmów; ma niską nasiąkliwość (4-10%), jest paroprzepuszczalny. Zapewnia wysoki stopień izolacji i akumulacji ciepła, a także przyjazny mikroklimat we wnętrzach. Pustaki są łatwe w obróbce mechanicznej i ręcznej; można je łączyć na pióro-wpust. Znajdują zastosowanie m.in. jako materiał do wznoszenia ścian zewnętrznych (do 3 kondygnacji) w budownictwie jedno- i wielorodzinnym i innym. Dostępne są bloczki z wkładką termoizolacyjną, przeznaczone do budowania ścian jednowarstwowych, a także pustaki pełne, wykorzystywane w technologiach wielowarstwowych. Z elementów keramzytobetonowych można wznosić też ściany piwniczne i fundamentowe, wewnętrzne ściany konstrukcyjne i działowe oraz stropy. Ściana jednowarstwowa, wykonana np. z bloczków SuperTermo 36,5 (przy użyciu specjalnej zaprawy i przestrzeganiu zasad budowy) ma U=29 W / m2K.
5. Drewno – jest wykorzystywane do budowy np. domów z bali, drewnianych budynków o konstrukcji szkieletowej – tzw. kanadyjczyków, a także domów gotowych; wykonany z niego dom ma niepowtarzalny mikroklimat; drewno jest surowcem naturalnym, ekologicznym, zdrowym; jest łatwe w obróbce, cechują je dobre parametry cieplne, zdolność do samoregulacji wilgotności, bardzo długa trwałość, dobra izolacyjność akustyczna; walorem jest też krótki czas budowy . Wykorzystywane drewno musi być sezonowane, jego wilgotność nie może przekraczać 20%, suszone i zaimpregnowane. Dom może być zbudowany z bali lub okrąglaków, ocieplonych od wewnątrz wełną mineralną – współczynnik U ściany wynosi ok. 0,25 do 0,3 W/m2K. Przy ścianie z bala sosnowego o gr. 6 cm i ociepleniu gr. 18 cm można uzyskać współczynnik U na poziomie 0,2. Stosuje się też bale warstwowe, zbudowane z drewnianych okładzin wypełnionych materiałem termoizolacyjnym: pianką PUR, wełną, styropianem. Nie wymagają one dodatkowych zabiegów termoizolacyjnych. Drewniane domy można wykańczać dowolnie na zewnątrz, jak i wewnątrz.
6. Beton – w budownictwie jednorodzinnym bywa stosowana technologia monolitycznego odlewu z betonu; zaletą technologii jest szybkie tempo prac, możliwość realizacji niezależnie od warunków i pory roku. Ściany realizowane są jako trójwarstwowe – konstrukcję nośną stanowi betonowy odlew, izolację termiczną – warstwa styropianu; tak beton, jak izolacja umieszczone są między płytami Velox, pełniącymi funkcję deskowania i będącymi integralną częścią ściany. Płyty te podnoszą izolacyjność cieplną i przeciwwilgociową przegrody; ściany cechują się bardzo dobrą izolacją akustyczną, znakomitymi zdolnościami akumulacyjnymi i termoizolacyjnymi; są mrozoodporne, niezapalne, nie podciągają wilgoci, są odporne na owady, grzyby i pleśń; dom w takiej technologii (np. Velox) jest energooszczędny, ekologiczny, solidny i stabilny; technologia zapewnia bardzo niskie koszty ogrzewania – ściana o gr. 37 cm ma współczynnik przenikania ciepła U0 = 0,196 W/m2K (bardzo duża akumulacja ciepła w rdzeniu monolitycznym działa jak piec kaflowy).
